قامت سرخت حکایت ، می کند اندیشه را
عاشقی ، زان دم که پیچیدی مهار پیشه را
حکمتت را نیک دانستم. مریزاد ای رفیق
دیده ام فرهاد . در دستت ،عنان تیشه را
فارغ از جمعی ، ولی جمعی خودت
سنگ دنیا نشکند ، هرگز صفای شیشه را
شعر نیما و فروغ و حافظ و سعدی عشق
می کند بی ادعا محکم ، بنای ریشه را
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: تقدیمی ها


















































